Sosyal medyada meydan okumalardan bir başlık. İlginç bir meydan okuma oldu. İnsanın 20 yıl önceki yada 20’li yaşlardaki fotoğraflara ulaşılabildiği tek yer; albümler. Oturup sosyal medyada fotoğraflarınıza ulaşıyorsunuz, tek tek bakıyorsunuz. Sonra bilgisayarınıza yüklediğiniz fotoğrafları didik didik ediyorsunuz. Sonuç: Aradığınızı bulamıyorsunuz.
Bulmak için farklı yollar düşünüyorsunuz. Kitaplıktaki albümler gözünüze takılıyor. Teker teker açıp incelemeye başlıyorsunuz. Her çevirdiğiniz sayfada farklı anıların sıralandığı fotoğrafları görüyorsunuz. Aman Allahım bu ben miyim? Bu fotoğraftaki kim? Anneme bak ne güzelmiş? . Aaa babam yakışıklıymış. Kardeşlerimle ne kadar küçükmüşüz. Aaa bak burada 23 Nisan bayramında ikiz gibi giyindiğim kız kardeşimle fotoğrafımız var. Bir sonraki sayfada yakınımızın düğününde çekilen, müziği kulağınızda uğultulu bir şekilde kalmış dans sahneleri ve harmandalı figürleri. Sayfaları değiştirdikçe doğum günü fotoğrafları.13 yaşında, 15 yaşında, 17 yaşında derken bir bakmışsınız albümdeki fotoğraflar değişmeye başlamış. Yaz tatilinde Ayvalık’ta, Dikili’de, üniversite ilk yıl, başka şehirlerden gönderilmiş anılar. Son albümün son sayfasına geldiğinizde başka diyarlarda, farklı hayatlardan çekilip gönderilmiş büyüdüğünüz fotoğraflar.
Sosyal medyanın meydan okumasına karşılık vermek adına, 20’li yaşlardaki fotoğraflarınızı bulma çalışmaları sizi anılardan anılara sürükleyip gülümsetirken bazende ağlatıyor.
Dünyaya gözünüzü ilk açtığınızdan itibarenannenizin fotoğraflar aracılığıyla anılarınıza sonsuzluk kazandırdığını görmek sizi duygusallaştırıyor. Sanki; anneniz bunlar değerli, ben sakladım siz de koruyun diyor. Haklı gerçekten. Sosyal medyanın başlattığı bu paylaşımne kadar güzel bir ders veriyor insana. Zaman sizin zamanınız. Anılar sizin anılarınız. Sakladığınız bu anılara arada sırada bakmazsanız geleceğinizde bu anlara özlem duyacaksınız.
Bu fotoğraf albümleri ile hem mutlu oluyorsunuz hem de hayata adım atarken ki hayallerinizi, mutluluklarınızı, korkularınızı, heyecanlarınızı hatırlıyorsunuz. En son 20’li yaşlarınızdakifotoğrafta, hayata karşı umut dolu bakışlarla derin bir nefes alıyorsunuz. Milyarlarca yıldır insan hep bir umutla yaşama arzusuyla bu yüzyıllara gelmiş. Biz niye umut etmeyelim ki? Neden gelecek yüzyıllara sağlıklı adım atmayalım ki?
Pandemi ve kapanma süreci, olanaklar derken bir fotoğraf sizi ayağa kaldırıp, umut veriyor. Ve siz annenizin sakladığı albümler için ona teşekkür ediyorsunuz. Bütün bunların geçeceği günleri düşünerek yeni hedefler koyuyorsunuz kendinize, geçmişten gelen fotoğraftaki siz ile…
NOT: Challenge; sosyal medyada farklı kullanıcılara meydan okuma etiketi.
Eylem Değirmencioğlu
YORUMLAR